Het allerlaatste nummer van het (standaard) roeiseizoen 2006-2007 was het nummer Senioren A twee met stuurman op de N.S.R.F. Een nostalgisch nummer voor stoere mannen van minimaal 100 kilo per stuk die proberen zo snel mogelijk 55 kilo ballast naar de finish te vervoeren. Kortom, je moet wel (prettig) gestoord zijn om het te willen starten. Okeanos had er twee die wel wilden: Boris en Roel. Een paar keer trainen, twee fitte roeiers, een stuurman en een goede afstelling zijn het halve werk. Er moest lang worden gewacht die dag, maar om 7 voor half 7 op de dag na 'de 7e van de 7e van 2007' was het dan eindelijk zover! De afstelling was op het allerlaatste moment nòg een halve centimeter lichter gezet en de wind was praktisch gaan liggen...

In de eerste meters roeiden Boris en Roel direct strak naar een eerste plek toe, die na 250 meter al 1 tot 2 bootlengten bedroeg! Soepel roeiend in een tempo van rond de 30 slagen per minuut werd haal op haal de voorsprong uitgebouwd. Op de 1000 meter bedroeg het verschil reeds 17 seconden met de rest van het veld, die onderling slechts 4 seconden verschil hadden en dus bijna op één lijn naast elkaar lagen. Ook in het derde en vierde kwart werd alleen nog maar extra voorsprong gepakt, op nummer 2 respectievelijk nog 6 en 3 seconden per 500 meter. Uiteindelijk resulteerde dit in een uitstekende eindtijd van 7'24.06", een nieuw Okeanos SA2+-record! Eigenlijk ook een Okeanos N2+ en O2+ record, want zij konden geen N2+ starten omdat ze daar geen 2+ voor toegewezen kregen. Trots roeiden de nieuwbakken overgangsroeiers Boris en Roel met Michiel naar het erevlot en namen daar de vele felicitaties in ontvangst. En terecht, want hoeveel roeiers worden er in 1 jaar overgangs, met louter SA- en overgangsblikken?! Boris en Roel wel.... N.B. Het gerucht gaat dat één der roeiers van het als tweede geëindigde Gyas in de SA2+ triomfantelijk zijn arm omhoog stak na de finish. Het feit dat er bijna een halve minuut eerder al een ploeg was gefinisht was hem even ontgaan...

Foto's N.S.R.F.

De broertjes Kraak, Jeroen en Robin, besloten de N.S.R.F. te gebruiken voor een familie-uitje in de N2x. Met wat trainingen in de benen moest het opgenomen worden in de voorwedstrijd tegen ondermeer de familie Van Dijk, Remco en zijn broertje, en Kilian in combinatie met Boreas. Van tevoren werd de combinatie met Remco "Robocop" van Dijk gevreesd om hun surplus aan kracht. In de wedstrijd bleek echter dat roeien (en zeker scullen) ook een kwestie is van techniek en gevoel. Vanuit de start waren de Krekkers niet ècht snel weg, maar rond de 500 meterlijn hadden ze zich weer goed bij de rest van het veld geschaard. Slechts een Belgisch duo hobbelde reeds achter het veld aan. Op de 1000 meter waren de Krekkers opgestoomd naar een 2^e plaats, pal achter Aegir. Aan de overzijde leken Remco en Kilian meer een onderlinge hakwedstrijd uit te vechten en zo roeiden de Krekkers langzaam van hun weg. Aegir leek lange tijd stand te houden, maar mooi gelijk roeiend werden ook zij gepakt en kwamen de Krekkers tot verbazing van vele Okeanieden als eersten over de finish.

Foto's N.S.R.F.

Dat dat mannen in de 4⁺ konden sprinten lieten ze al op de Thetis Sprint zien, toen ze de snelste tijd van de aanwezige nieuwelingen ploegen neerzetten. Bij de Argo Sprint was het veld kleiner maar tevens zwaarder, aangezien ze geen nieuwelingen meer mochten starten, maar in de SA4⁺ over de baan moesten! De tegenstand zou bestaan uit (ex combipartner van de Head) Argo, de KNRB en Nereus. Helaas bleek de boot van Argo niet op tijd op hun eigen sprint te kunnen zijn, maar daarmee bleven ze wel een lesje in sprinten van Okeanos bespaard.

Met een redelijke stormkracht mee verschenen de overige drie ploegen aan de start. De eerste klappen van Okeanos waren wat aarzelend, waarop de KNRB vier direct een halve bootlengte uitliep. Hierna kwam Okeanos sterk terug en net toen het gevoel begon te komen van: "Nu gaan we erover heen!", pareerde de KNRB vier dit en wisten zij met ¾ bootlengte te winnen van Okeanos. Maar goed, nipt verliezen van een vier die hoopt af te mogen reizen voor de KNRB naar Luzern, in een tijd van waarschijnlijk net onder de 1'28", is natuurlijk een puike prestatie. De Nereus vier kwam sowieso niet in het verhaal voor.

De A.R.B. zagen we weer enigszins terug wat we gewend waren, maar het was duidelijk niet de ploeg zoals we gewend waren.

Aan de vooravond van de A.R.B. werd de sprint gevaren. Althans de voorwedstrijd, want de finale ging helaas niet door vanwege plotseling opkomend noodweer met harde regen, windstoten en bliksemslagen. Sowieso hadden de snelste tijd van het N4⁺-veld neergezet en aangezien men besloot om de wedstrijd al voor de finales af te gelasten, werd alle winnaars van de voorwedstrijden een blik toebedeeld.

Dat een goede prestatie nog geen garantie is voor de volgende dag, lieten we duidelijk zien tijdens de Hollandia. Op de zaterdag werd in het nieuwelingenveld bijna de winst gegrepen, terwijl op zondag in een praktisch gelijk veld een beschamende laatste plaats gehaald werd in de voorwedstrijd.

Zaterdag was de voorwedstrijd simpel. Een aantal redelijke tegenstanders, maar een finaleplaats moest redelijk makkelijk haalbaar zijn. Vanuit de start werd al snel een eerste plaats opgeëist en na 1250 lag de ploeg een halve bootlengte voor op Gyas en veel meer op de rest van het veld. Er was besloten om geen energie te verspillen en terwijl de vier de motor terugschroefde naar 90% om tempo 28, roeide Gyas hard door naar de finish en leken zelfs de boten erachter hoop te krijgen op het pakken voor de tweede plek die recht gaf op de A-finale. Maar zover kwam het natuurlijk niet en Okeanos roeide simpel naar de A-finale.
De finale ging zoals verwacht tussen 2 ploegen. Niet Gyas of Proteus, maar Triton en Okeanos. Vanuit de start pakte Triton traditiegetrouw de eerste plaats en incasseerde Okeanos een achterstand van bijna 2 seconden in het eerste kwart van de race. In het tweede kwart gaven ploegen nog geen tiende van een seconde op elkaar toe! Op de 1000 meter was er dus nog steeds een gat van bijna 2 seconden, zeg maar een kleine ¾ bootlengte. Even leek Triton weg te lopen, maar met een goede counter attack wist Okeanos tussen de 1000-1500m. een seconde terug te pakken en in de laatste meters werd het gat kleiner en kleiner. Helaas..... Triton drukte haar punt nèt iets eerder over de finishlijn. Menigeen dacht nog aan een 'toevallige' zege van Triton op haar eigen wedstrijd, maar mij was het al bij het passeren van de finishlijn duidelijk: Triton was die middag de gelukkigste! Jammer voor ons, maar ook wel verdiend voor Ingmar en kornuiten. Eindelijk verlost van het etiket "Eeuwige tweede". Proficiat! De rest van het veld eindigde op 10 seconden of meer...
Slechts de eindtijd was enigszins raar te noemen. Het verschil was 0,25 seconden tussen Triton (6'57.61") en Okeanos (6'57.86"), hetgeen omgerekend een verschil van circa 1 meter en 20 centimeter is. Zeg maar een half taft. Een verschil van 12 centimeter zou reëler zijn geweest....

Zondag was de voorwedstrijd (wederom) simpel. Een aantal redelijke tegenstanders, maar een finaleplaats moest redelijk makkelijk haalbaar zijn. Ditmaal hadden de mannen echter een duidelijke off day. Al bij de 250 meter werd hel me duidelijk: een herhaling van de Randstad 2006 met de Triton/Viking Dames..... Het veld roeide na de 250 meter lijn gepasseerd te zijn door, daar waar Okeanos een bootlengte achterop raakte. Was het overschatting van eigen kunnen? Of een aankomend collectief griepje? Hoe dan ook, Okeanos eindigde op een beschamende laatste plaats in 6'54.86". Een wedstrijddag om snel te vergeten en de volgende keer op de A.R.B. het hele veld weer aan te vegen!

Foto's

"Ben jij nu zenuwachtig?", vroeg Ilse, coach van de eerstejaars zware vier met van Okeanos, toen we voor de start langs de kant stonden te wachten op de start van de SA4⁺. "Nee, niet echt. Ik kan nu toch niets meer doen", was mijn antwoord. En zo voelde het ook. Maar toen ik even later bij de start stond was ik plotseling toch een beetje nerveus. Tenslotte had ik het in de voorbespreking zelf duidelijk aangegeven: "Dit is na de Varsity jullie eerste èchte kans op een blik". De Randstad Regatta alsook de zaterdag van de Z.R.B. waren bepaald door banen en windvoordeel, in beide gevallen ten gunste van de lage banen, terwijl wij die wedstrijden niet onder baan 4 wisten te loten. Nu lag het gelukkig anders.

Het begon die dag wel erg vroeg. Om 5 uur gingen in Amsterdam en Oss diverse wekkers en kon men zich voor gaan bereiden op de allereerste start van de zondag: de voorwedstrijd voor de SA4⁺. Het weer werkte goed mee: bijna windstil en dus een goede test om te kijken of de streeftijd van 6'40" (bij neutraal weer) reëel was voor de ploeg. Vanuit de start schoot Skadi weg, maar al snel werden ze bijgehaald en nam Okeanos de leiding voor Gyas, gevolgd door Skadi. Zo werd er doorgeroeid naar de finish, waarbij er controlerend geroeid werd. Op de klok werd een mooie 6’39.23” genoteerd, 4 seconden of meer sneller dan de rest van het veld.

Voor de finale was de wind wat toegenomen, maar gelukkig was er ditmaal geen sprake van significante baanvoordelen. De plek in het midden, in baan 3, was dus prima. Vanuit de start schoot Okeanos als vanouds weg, dus na 250 meter lagen ze één bootlengte achter op Aegir en zelfs anderhalve bootlengte op Triton. Geen reden tot paniek dus, want we zijn niet anders gewend. En we hebben nog steeds geen boord-aan-boord gevecht verloren, dus toen Aegir langzaam weer werd teruggehaald en ook Triton niet meer wegliep, brak er waarschijnlijk bij deze ploegen wèl lichtelijk paniek uit. Voormalig Okeanied en tegenwoordig Tritonees Ingmar verwoordde het later als: “Toen ik bij de 1000 meter opzij keek en zag dat we slechts 1 bootlengte op jullie hadden, wist ik het al: dat gaan we niet halen...”. Dit in tegenstelling tot de wedstrijdcommissaris, die het middenstuk meefietste en na 1250 meter de beste kansen aan Triton gaf (hoewel ze natuurlijk hoopte op een counter attack van Okeanos!).

Op de 1000 meter was de bootlengte achterstand op Aegir omgedraaid in een minimale voorsprong, terwijl Triton nog ¾ bootlengte voor lag. Triton zette een tussensprint in en pakte weer een volledige lengte. Even vreesde ik voor het blik.... Al snel werd de kwart bootlengte echter ogenschijnlijk makkelijk weer teruggepakt. Onze tussensprint werkte dus ook. Aankomend bij de 1500 meter was het verschil nog maar een ½ bootlengte, oftewel ruim een seconde! Van tevoren was aangegeven dat het waarschijnlijk op de laatste 500 meter zou aankomen en de ploeg er relatief  “relaxed” varend moest aankomen. Maar hoe relaxed kun je zijn als je nog een halve lengte achter ligt?! Vervolgens legde Boris het tempo 1 hoger en zag je het verschil met Triton zienderogen afnemen. Op de 1750 meter werd de uiteindelijke eindsprint ingezet. Boris schroefde het tempo op tot 34/35 en vanaf dat moment moest Triton afhaken. Michiel gooide er nog een paar ‘killer-tens’ overheen, Jeroen beukte er lekker op los, Roel keek effe een paar keer of Triton al moe was en Jurgen kon de eindstreep al ruiken en maakte zich klaar voor de eerste vreugdekreet.

Na 2000 meter klonk de verlossende toeter en vlogen de vreugdekreten in het rond. Weliswaar droegen de heren een rouwband wegens het overlijden eerder die week van Jelle Nauta, één van de belangrijkste personen uit de geschiedenis van Okeanos, maar desalniettemin waren de vreugdekreten overduidelijk. Het was een meer dan verdiende zege! Met een eindtijd van 6’28.37” was de ploeg exact (!) 2 seconden tot het SA4⁺ baanrecord genaderd! Een baanrecord dat ironisch genoeg sinds 2001 staat op de naam van.... Triton. Het was een fantastische pot roeien, met dank ook aan Triton en Aegir die duidelijk lieten zien wie in de 4⁺ de belangrijkste ploegen zijn. Ditmaal winnen wij, maar wat zal de Hollandia brengen?!

Voor de ploeg werden de blikken door het bestuur in ontvangst genomen, vanwege het eerdergenoemde sterfgeval, dus helaas geen bezoek aan het erevlot voor de vier. Voor Boris en Roel was dit hun eerste classificerende blik en zo wonnen zij dus als Beginnelingen in het Senioren A veld, met bijna nog een baanrecord. De zaterdag was hiermee snel weer vergeten. Toen was de voorwedstrijd gewonnen in 6’52.14”, maar tengevolge van het toen geldende baanvoordeel in de lage banen was de 3e plek in 7’12.55” toen het hoogst haalbare in de finale N4+. Na die finale riep Boris nog vertwijfeld: “Hoe kan dit nou?! Volgens mij zat ik perfect te roeien, ik kan niet beter!”. En daar had hij gelijk in, alleen lag hij toen 25 meter te ver naar de verkeerde wal....

Enkele zinsneden over de Randstad Regatta:

• "..., al waren de omstandigheden op de Bosbaan soms oneerlijk." (De Telegraaf, 30 april 2007)
• "De titel(s) lichte skiff dames was voor Annelies Labots op de gunstige baan 1" (NLRoei)
• "Het was een prachtige wedstrijd, maar wel een boeienpot" (bondscoach Mark Emke)
• "De sterke schuine tegenwind maakte de baan niet helemaal eerlijk." (homepage team Emke)

Wat kunnen we hieruit concluderen?! Juist: Annelies heeft het fantastisch gedaan en een schitterend resultaat neergezet! Helaas heb ik haar race zelf niet gezien, maar het zal natuurlijk een grandioos gevecht zijn geweest waarin het bijtertje Annelies aan het langste eind trok, na al een eerder blik op zaterdag te hebben getrokken. (Nogmaals) gefeliciteerd Annelies!

Dat het niet altijd meezit met gunstige banen kan ook. Zo roeide Okeanos(/De Where) de twee dagen in de voorwedstrijden en finales achtereenvolgens in baan 7, 5, 5 en tenslotte 6. Natuurlijk kun je aanvoeren dat een goede ploeg ook kan winnen in een ongunstige baan. Tuurlijk, maar "toevallig" werd het overgangsveld (O4⁺) gewonnen in baan 2 en het nieuwelingenveld (N4⁺) in baan 3. Maar diezelfde winnaars waren de losers op de andere dag..... Skadi won de O4⁺ in baan 2, maar werd in de voorwedstrijd nog voorbij gevaren door onze 4⁺ toen zij respectievelijk in baan 6 en 7 lagen. En zondag wist Skadi vanuit baan 7 geeneens de N4⁺-finale te halen. En Aegir won weliswaar zondag de N4⁺ vanuit baan 3, maar behaalde op zaterdag vanuit baan 6 geen finale in de O4⁺. Tja, het blijft natuurlijk een buitensport en er was zelfs nog één 4+ met meer pech dan Okeanos(/De Where) qua baanvoordeel en dat was Nereus. Zij lootten 2x baan 7 in de voorwedstrijd en misten 2x de finale.

Was er nog meer te vertellen over Okeanos(/De Where)? Ja, wel degelijk! Zo moest de inschrijving Okeanos/De Where vliegensvlug gewijzigd worden in Okeanos toen bleek dat Roel plotseling rondliep in zijn Okeanos-tenue en geen De Where outfit in zijn tas had gestopt. En wat te denken van Michiel, die op het laatste moment de plek van Aafke overnam in de dames nieuwelingen 4⁺ van Thêta en blik trok! En dat de starts van de 4⁺ abominabel slecht waren, maar niemand ze weet te kloppen in een baan-naast-baan gevecht! En dat de afstelling zondagmiddag wel wat zwaar was met de harde tegenwind..... En dat we nog steeds wachten op de taart van Boris, die zaterdag pas vertrok van huis nadat zijn vader vroeg of hij nog wel ging starten en zo ja, dan misschien wel eens mocht vertrekken. Ach, over twee weken zal het regenen.....

Foto's Randstad Regatta

Na de blikken van Seneffe en de Head was het moment aangebroken van de echte 2K wedstrijden in de 4⁺. De eerste wedstrijd is traditiegetrouw de Varsity, georganiseerd door Triton. Dit jaar beloofde een heet spektakel te worden aangezien het KNMI temperaturen van net onder de 30 graden voorspelde; en dat werd het ook.

Aangezien Roel lid geworden was van Okeanos, kon Varsity verroeid worden als volwaardige Okeanosploeg. De eerste wedstrijd betrof de voorwedstrijd van de N4⁺ tegen Aegir en Nereus, met een redelijke wind pal tegen. Na een redelijke start werd de meegegeven opdracht perfect uitgevoerd: niet als een kip-zonder-kop de wedstrijd afraffelen, maar vanuit goede halen de boot optimaal versnellen. Het iets sneller gestarte Nereus werd halverwege dan ook resoluut haal-op-haal voorbij gevaren en achter gelaten. Op de 1500 meter kon het commando ‘Easy’ worden gegeven, maar zelfs dat deed de concurrentie niet dichterbij komen. Pas toen Boris light paddle ging roeien kwamen ze weer wat dichterbij. De eerste plek en dus finale waren toen al veilig gesteld in een tijd van 7’14.39”; overigens een seconde sneller dan de Oude Vier, dus zeker geen slecht resultaat. De Oude Vier die zelf helaas geen finale wist te halen in een zeer sterke voorwedstrijd.

In de daarop volgende finale N4⁺ bleek waarom het je niet als een kip-zonder-kop tactiek moet vertrekken. Na de start raakten we duidelijk achterop en na 500 meter zat er al licht tussen Okeanos en de twee koplopers Triton en Argo. De halen werden niet afgemaakt en de wil was groot, maar het effect helaas gering. Na 1000 meter kwam er weer enig overleg (lees: eindhaal) in het roeien en weldra werd Triton voorbij geroeid en de jacht op de ex-combipartner uit Wageningen geopend. Helaas waren de Argonauten in staat om de voorsprong vast te houden en verdiend wonnen zij de finale. Okeanos eindigde op een keurige 2^e plaats in een tijd van 7’16.57”.

Tenslotte, terwijl de temperatuur rond de 28 graden lag, werd voor de derde keer over de baan gegaan, ditmaal de directe finale O4⁺. Twee verse ploegen die nog niet aan de start waren verschenen, Laga en Njord, twee ploegen die al 2x over de baan waren gegaan in de hitte, Argo en Okeanos en twee ploegen die zich op het laatste moment helaas terugtrokken, Triton en Skadi. Vanuit de start nam Argo wederom de leiding, ditmaal samen met Laga en na een kleine kilometer lag Okeanos wederom een bootlengte achter. Het ‘frisse’ Njord haakte helaas af in de strijd. Net toen Okeanos inliep op de koplopers en het licht tussen de boten van Laga en Okeanos was verdwenen, begaf het boegbankje van de Lagaaien het en moesten zij de strijd staken. Okeanos naderde in de laatste kilometer nog wel Argo, maar de voorsprong was helaas te groot om ze daadwerkelijk van hun tweede blik af te kunnen houden. Wederom een tweede plaast, ditmaal in een (handgeklokte/geschatte) tijd van 7’01”.

Al met al een dag met veel goed roeien en een duidelijke basis voor succes. Voor Aafke was dit haar eerste echte 2K-optreden als stuurvrouw en zij deed het goed. Hopelijk zal zij spoedig het water in gaan!

Bij deze speciale dank aan Michiel, die als supporter meefietste. Hij was bij mijn weten de enige Okeanos-supporter die die hete zondag in Houten de moeite nam om mee te gaan en de zware heren aan te moedigen. Zelfs een groep Okeanieden die halverwege het traject stond, vond een aanmoediging van hun verenigingsgenoten klaarblijkelijk niet nodig. Jammer, aangezien bijvoorbeeld Lagaaien en Argonauten ruim vertegenwoordigd waren onder het meefietsende volk en zich wel lieten horen. Hopelijk is er bij de Randstad Regatta meer support!

Foto's Varsity

Een week na het Seneffe-blik in de 4⁺ was het tijd om eens in de 8⁺ te stappen. Zaterdag effe twee trainingen draaien en dan zondag het zware 3^e divisie veld aanvegen; een nobel streven. Dit jaar werd voor het eerst gestart vanuit Amsterdam richting Oudekerk. Het instappen was wat chaotisch door de vele boten die bij Skøll van de vlotten wilden vertrekken, maar met geringe vertraging werd er gestart.
 

	Vanaf de start werd al direct de eerste ploeg achterna gejaagd en voor het eigen clubhuis voorbij geroeid: Skøll. Het achter onze acht gestarte Laga/Njord raakte iedere haal verderop, maar daarachter doemde al snel de winnaar van de Heineken Roeivierkamp op: Triton/Thêta. Het ene moment leek het alsof ze inliepen, dan weer alsof wij wat uitliepen. Ondertussen liepen wij langzaam in op Euros en Proteus, maar deze bleven aan het eind van de 8 km. race net buiten het bereik van onze aanstormende combi. Veel terrein werd er met name bij het Kalfje gewonnen dankzij goed stuurwerk van Michiel, die de boot strak langs de boeien joeg.
Gelukkig hoefden we niet lang op de uitslag te wachten, want bij de finishlijn stond een uitslagenbord met daarop de eindtijden. Voor de Okeanos/De Where/Argo-combi een tijd van 25'13.15", een luttele 0.37" seconden sneller dan nummer twee Triton/Thêta. Nummer 3 eindigde op ruim een halve minuut. Een mooi blik dus voor de heren! Temeer ook daar zij met hun tijd zelfs een tweede plaats zouden hebben behaald in het 2e divisie veld.

Foto's                    Video

De Heineken Roeivierkamp was een optie, maar de Okeanos/De Where combi besloot de weken na de Winterwedstrijden te gebruiken voor een technische sprong in de vier en vervolgens af te reizen naar het Belgische Seneffe om aldaar in de 4⁺ een wedstrijd te starten. Na 2 goede trainingsweken, met inderdaad een duidelijke technische vooruitgang, vertrok de ploeg vol goede moed naar België. Naast de gebruikelijke formatie, roeiers met stuur en ik als coach, completeerde Harro ditmaal het coachkader.

In Seneffe aangekomen werd de boot opgeriggerd en vervolgens werd het parcours verkend. Slechts de coach was hier eenmaal eerder geweest. Het weer was redelijk. Er stond een zijwind, maar op het grootste deel van het traject was hier weinig van te merken. Dat de mannen vier dagen niet geroeid hadden in de 4+ was echter wel duidelijk merkbaar. Na de training werd 's avonds een Italiaan in Chalerois bezocht. Het eten was best goed, maar de klantgerichtheid was gelijk aan het uitgaansleven van het stadje zelf: uiterst matig. Zelfs in een kroeg waren geen bitterballen o.i.d. te krijgen; deze moest men zelf maar bij de plaatselijke friterie te halen.

Zondag zou er nog een training gedraaid worden, na het ontbijt dat een uur te laat arriveerde, maar aangezien het niet echt lekker weer was en er tevens een zeilwedstrijd werd gehouden, werd hier maar vanaf gezien. Gelukkig hagelde het op dat moment al in Nederland, dus zoveel te klagen hadden we niet. Dus maar wachten tot het eerste blok zou binnenkomen met daarin Frans en Kilian. Gelukkig konden we daarna zelf aan de slag.

De 6 km.-wedstrijd werd redelijk gevaren. Helaas was het weer er niet beter op geworden: weliswaar geen regen, maar de (mee)wind stond nu ongunstig op de baan en leverde lastig roeiwater op. Al snel werd na de start de enige tegenstander bijgehaald: de eerstejaars van Okeanos die ook naar België waren gekomen. Het blik was dus zo goed als binnen en de vierzonders van Argo en Thêta vormden leuke sparringspartners. Argo wist onze 4⁺ in te halen, maar anderzijds werden de lichte snikkels van Thêta bijgehaald en voorbij gevaren. Al met al een aardige race in een tijd van 31'37.09".

Nu op naar de Head, alwaar samen met de ook in Seneffe aanwezige Argo 4^- het 3e divisie veld zal moeten worden aangeveegd (zonder noemenswaardige voorbereiding vooraf...).

Foto's Seneffe

Soms moet je een beetje geluk hebben. Met een stevige tegenwind moest er op de zaterdag van de Winterwedstrijden op de Schie in Delft in het Nieuwelingen 4+ veld gestart worden. Op zich zeker niet verkeerd voor Okeanos/De Where, aangezien techniek nog niet bovenaan hun visitekaartje staat, maar inzet en fysieke kracht wèl. Na een behoudende start in de eerste 2 kilometer, werd steeds duidelijker dat de afstand tot de rest van het veld snel werd goedgemaakt. Toen de ploeg Skadi inhaalde en er precies naast lag, sloeg echter het noodlot toe....

Een domme stuurfout van de Skadi-stuur, die plotseling op de ploeg instuurde, deed de ploegen in elkaar belanden, waarbij de diverse riemen/roeiers volledig in elkaar verstrengeld raakten! De boten lagen zij-aan-zij en enteren leek eerder aan de orde dan het los geraken van de boten. Op mijn stopwatch noteerde ik dat ze 53 seconden stil lagen; ironisch genoeg het verschil met de uiteindelijke N4+ winnaar Triton. Toen de boten los kwamen wilde Skadi nog even opnieuw een poging doen om op Okeanos in te varen, maar na 1 minuut en 9 seconden was Okeanos/De Where weer bezig om snelheid in de boot te brengen. Er was nog ruim één kilometer te gaan, maar al snel weer duidelijk dat de spirit door de aanvaring duidelijk gebroken was. Van een agressieve verbeten vechtende ploeg was duidelijk veel minder sprake dan ervoor. Tja, dat kon je ze ook niet echt kwalijk nemen....

De ploeg eindigde uiteindelijk als 6^e in 21'55.44".

Zondag, in het Overgangs 4+ veld, was het weer geheel anders. Er stond nu een lichte meewind en het zou dus meer aankomen op de technische vaardigheden. Op zich werd er technisch beter geroeid dan de dag ervoor, hetgeen resulteerde in een verdienstelijke 5e plaats in 17'57.79".

Foto's Winterwedstrijden 2007

Na zijn goede resultaten op het NKIR in december, liet Roel ook zien dat de concurrentie op de 6K weinig kans had op succes. Zittend naast de kannonen Sjoerd Hamburger en Akos Haller (Hon.), roeide hij het grootste deel van de race in een gelijk tempo mee en kon er zelfs nog een duidelijke eindsprint uit gooien. Roel finishte als winnaar van het SB-veld in 19'40,7".

Jurgen was eveneens actief in het SB-veld. Hij deed verwoedde pogingen in zijn laatste halen om het wereldrecord 'tempo-draaien-op-kwart-bank' te verbeteren. En passant wist hij ook nog zijn PR aan te scherpen met 11 seconden tot 21'33,1".

Boris sleepte een keurige tweede plek uit het vuur in het beginnelingenveld in een tijd van 20'58,8". Geen verbetering van zijn PR, maar wel een goede race-opbouw en daarnaast nog genoeg adem voor een goede eindsprint.

Jeroen had het in het overgangsveld niet makkelijk tegen Remco & Remco: Remco van Dijk zijn verenigingsgenoot en veteraan Remco de Keizer. Lang had hij Remco & Remco in het vizier, maar uiteindelijk wist De Keizer zijn naam waar te maken en met een felle eindsprint liet hij Remco en Jeroen achter zich. Desalniettemin voor Jeroen een goede tijd van 20'39,8"; 4 seconden boven zijn PR.

Als coaches zijn wij in ieder geval blij dat het duurvermogen van de heren enige vorm begint te krijgen. En dat zullen ze begin maart bij de Winterwedstrijden hard nodig hebben in het nieuwelingen- en overgangsveld!

Boris startte net als Roel in het SB veld. Hij had een iets mindere dag en liep zwaar balend van de ergometer weg toen bleek dat zijn eindtijd van 6'27,4" enkele seconden boven de beoogde streeftijd lag. Hij eindigde als 27^e in een SB veld van 57 deelnemers.

Jurgen en Jeroen kwamen later op de middag uit in het Nieuwelingen veld. Jeroen voldeed aan de verwachtingen en eindigde bijna op zijn streeftijd in 6'18,7"; voor hem een nieuw PR met 2,5 seconde. Hiermee eindigde hij op een verdienstelijke 8^e plaats in een veld van 74 deelnemers. Jurgen beleefde een iets mindere dag en eindigde op de 50^e plaats in 6'46,2", enkele seconden boven zijn PR.

Het eerste optreden van de combinatie Okeanos/De Where eindigde bijna in een eerste blik. In een fors veld van maar liefst 32 ploegen werd de ploeg tweede in een tijd van 14'08.73" op slechts 8 seconden van de winnaar Nereus. Daarbij moet ook nog opgetekend worden dat de ploeg na ruim 2 kilometer stil kwam te liggen na een aanvaring met een vier van Willem III.

Foto's Novembervieren (9)